[b]Herpes, help!![/b]

  Herpes, help!!

Herpesvirus teistert Europa.
Een hondenfokker heeft het tegenwoordig niet makkelijk. Her herpesvirus teistert Europa. Dit virus is de oorzaak van steriliteit, van abortussen, van pupsterfte en nog allerlei vruchtbaarheidsproblemen. In Engeland zou 88% van de hondenpopulatie in contact zijn geweest met het virus. In ons land ligt het cijfer tussen de 45% en de 49%. Het virus zou worden overgedragen bij de dekkin. Dus hier ligt al een grote verantwoordelijkheid bij fokkers met dekreuen. Laat deze testen op herpesvirus voordat ze nog andere teven besmetten. Een bloedonderzoek toont het virus aan. Honden kunnen ook drager zijn van het virus zonder zelf ook ziek te zijn (de zogenaamde latente dragers).

Sinds jaar en dag een onderwerp van discussie omdat er een hoop onduidelijkheden over dit virus bestaan. Het virus zou vroeggeboorten, pupsterfte, steriliteit en nog veel meer vruchtbaarheidsproblemen veroorzaken. Fokkers beschuldigen elkaar van geïnfecteerde dieren die elkaar besmetten. Afwijkingen aan pups die door besmettingen zouden ontstaan worden toegeschreven aan besmetting met het virus. Tijd om een aantal van deze vragen weg te nemen.

Al in de jaren 60 werd het Canine Herpesvirus (CHV) bij gestorven pups ontdekt. Na de ontdekking is er een tijd lang stilte geweest en pas de laatste jaren is er weer wat meer aandacht voor CHV ontstaan. Dit vanwege de verrassend sterke verspreiding onder de hondenpopulatie. Bij Engelse proeven werd bij honden een aanraking met het virus tussen 1 en 88% (!) gevonden. Bij recent Nederlands onderzoek was 39% van de onderzochte honden positief.
Overdracht en gevolg.
Het virus wordt door zonlicht, droogte en warmte snel geïnactiveerd. Overdracht gebeurt dan ook voornamelijk door direct contact.
• Tijdens de geboorte.
• Contact met geïnfecteerde nestgenoten.
• Neuscontact met de teef.
• Tijdens de dekking.

Een dekinfectie is bij proefdekkingen nog nooit tot stand gekomen en is dan ook voornamelijk theoretisch. Het verloop van de infectie is van een aantal zaken afhankelijk:
• Leeftijd: zeer jonge dieren en oude honden.
• Lichaamstemperatuur.
• Immuun status.

Pups jonger dan 8 dagen zullen vrijwel allemaal sterven, vaak zelfs voordat er ziekteverschijnselen optreden. Als ze op oudere leeftijd geïnfecteerd worden is de sterfte veel lager (+ 25%), maar treden er andere klachten op die zelfs van blijvende aard kunnen zijn. Zeker als het zenuwstelsel door het virus wordt aangetast, maar ook nieren en ogen kunnen permanente schade oplopen. Verschijnselen aan het zenuwstelsel kunnen zich uiten in scheve koppen, tremoren (= trillingen) en tics.
Bij oudere pups en volwassen honden treden slechts een milde neus- en keelontsteking op na infectie met het virus. Het belang van CHV bij vruchtbaarheidsproblemen is minder duidelijk. Infectie van drachtige teven kan abortus, mummificatie en doodgeboorten uitlokken. Dit is in grote mate afhankelijk van het tijdstip tijdens de dracht waarop infectie plaatsvindt. Of CHV ook een veroorzaker is van het moeilijk drachtig worden van teven is op dit moment nog een vraagteken.

Diagnose:
Bij gestorven pups kunnen via sectie snel aanwijzingen worden gevonden voor een infectie met CHV. In bijna alle organen treden bloedingen op. In de nieren zijn beschadigingen echter het duidelijkst. Via bloedonderzoek kan aangetoond worden dat honden een infectie doorgemaakt hebben of op dat moment doormaken.

Behandeling:
Indien een nest is aangetast, is het zaak zo snel mogelijk de zieke van de gezonde pups te scheiden. De omgevingstemperatuur zal moeten worden verhoogd. Gedurende de eerste 4 dagen zal deze 30-32° C moeten zijn hierna dalend tot 28° C tegen de zevende dag. Door een hoge temperatuur zal het virus meer moeite hebben zich te vermeerderen. Door middel van een infrarood lamp met daaronder een thermometer is dit vrij nauwkeurig te reguleren. Verder kan serum dat een soort enting bevat tegen CHV worden toegediend aan de pups. Indien pups systemisch geïnfecteerd zijn met het virus, zullen deze weinig effect sorteren. Verdere behandeling van de zieke pups bestaat uit:
• Sondevoeding met een melkvervanger.
• Eventueel infusen om uitdroging te voorkomen.

Preventie:
Indien er zich in een kennel vruchtbaarheidproblemen voordoen, is het aan te raden een aantal maanden de fokkerij te stoppen om de infectiedruk te verminderen. Ter voorkoming van klachten kan serum worden toegediend aan gezonde pups afkomstig van een dier dat al een infectie heeft doorgemaakt.

Vaccinatie:
De beste bescherming tegen de acute vorm van CHV bij pasgeboren puppies is vaccinatie van de teef met het nieuwe vaccin Eurican van Merial. Er zijn twee injecties noodzakelijk : de eerste tijdens de loopsheid ofwel 7-10 dagen na de dekking (of kunstmatige inseminatie) en de tweede injectie dient 7 tot 14 dagen voor de verwachte werpdatum gegeven te worden.
De vaccinatie wordt goed verdragen en is veilig voor de teef en de puppies.
De puppies zijn door de opname van het colostrum met de antilichamen van de moeder beschermd tegen de acute vorm van CHV infectie.

Conclusie:
Indien er pups sterven zonder al te veel symptomen is een infectie met CHV erg waarschijnlijk. Het is dan ook erg belangrijk snel actie te ondernemen. Gezien het veelvuldige voorkomen van honden die een infectie hebben doorgemaakt, lijkt het weren van deze honden voor de fok niet erg zinvol. Tenzij er vruchtbaarheidsproblemen bij deze honden aanwezig zijn. Het vóórkomen van Herpes is dan wel erg hoog, het aantal problemen dat het virus veroorzaakt lijkt in de praktijk echter nogal mee te vallen.
Bronnen; Woef januari 07, webpages: http://www.dierenkliniekdetoren.nl/Ziekte_info/Honden/Herpes/herpes.html + http://www.whiteshepherd.info/dierenarts.htm#herpes
Gladys Blomme – redactie.BCC 01-07[/b] [/color]