[b] DE CHIHUAHUA gezin door Marto Steinbacher: fokker & keurmeester:[/b]

DE CHIHUAHUA gezin door Marto Steinbacher: fokker & keurmeester:

de kleinste in de wereld van de kynologie. Het is door zijn mini-formaat dat de chihuahua het kleinste door het FCI erkende hondenras is. De laatste jaren merk ik, zelf fokker van dit ras sinds 1970 en raskeurder sinds1986, dat er grotere en zwaardere exemplaren in de rasring verschijnen dan de standaard (die tot op heden aangaande dit punt onveranderd is gebleven) voorschrijft.
Zonder twijfel zijn er goede redenen die de keurders en fokkers ertoe bewegen om de grotere exemplaren beter te plaatsen dan de kleinere. Laat ons eens de volgende punten van naderbij analyseren:

1. Ideale maat en gewicht volgens de FCI-standaard
Het eerste punt is gemakkelijk te onderzoeken: de FCI-standaard beschouwt een gewicht tussen de 1000 gram en 2000 gram als ideaal. Het is echter niet alleen het gewicht van 1 of 2 kg, dat van een hond een kleine hond maakt. Klein wil niet zeggen teer, breekbaar en zwak. We moeten hondjes zien die eerder sterk en goed in balans zijn. Laten we een hypothetisch voorbeeld nemen van een hond van 20 cm hoog, en 24 cm lang met een goed beendergestel. Zo'n hondje zou gemakkelijk 2 kg à 2kg200 wegen, en zou een zeer harmonieus, compact chihuahuatje zijn, met een rechthoekige verhouding zoals de standaard vraagt.

Een tweede voorbeeld zou hypothetisch 23 schofthoogte en 27 cm lengte hebben, met een fijn gebeente, en een weinig ontwikkelde borstkas; deze hond zou 1kg800 wegen. Dit hondje zou er groter en fragieler uitzien dan de vorige.
Een laatste voorbeeld zou 18 cm hoog zijn, 24 cm lang; met een gewicht van 2 kg. Dit hondje zou er helemaal niet compact en harmonieus uitzien, wat plomp en zeer rechthoekig.

De eerste zou een kleine hond zijn, zeer compact en goed in verhouding, ietsje langer dan hoog. Als we de standaard toepassen, zien we dat er slechts een licht verschil is tussen lengte-hoogte en dat de romp er dus redelijk kort zal uitzien. Dit indachtig zou de hond uit het eerste voorbeeld er compact en harmonieus uitzien, zoals de standaard verlangt.

De twee andere vermelde voorbeelden, proberen de standaard op een minder goede manier te benaderen.
Ik wil erop wijzen dat ik denkbeeldige maten heb gebruikt om te verduidelijken wat ik bedoel, want we weten dat er in de standaard geen exacte maten genoemd worden voor de verhoudingen van het lichaam. "Romp zeer compact; de lengte iets groter dan de schofthoogte. De rug moet kort zijn, vooral bij de reutjes. Teefjes mogen iets langer zijn, dit om meer plaats te voorzien bij dracht, maar dit is niet echt wenselijk.

2. De punten die keurders en fokkers ertoe geleid hebben om grotere exemplaren te verkiezen.
Dit punt is iets ingewikkelder en ligt gevoeliger. We moeten beginnen met een vraag: wat vinden we een groot formaat chihuahua? 2kg500 of méér? De standaard beschouwt dit gewicht als niet-gewenst.
Een hond van 2kg500 tot 3kg zal, zelfs als hij de goede verhouding en bouw heeft die door de standaard beschreven worden, er in de ring uitzien als een grotere hond. Het verband tussen zijn gewicht en en maat is voor de hand liggend. Een grotere chihuahua zal er robuuster uitzien, zonder enige zwakte, maar zeker niet klein (een duidelijk omschreven punt van de rasstandaard). Zelfs als het gaat om een zeer typisch individu, met een correcte lichaamsbouw, met een goed gangwerk en een echt showtemperament, voldoet zijn maat niet aan de wat de standaard voorschrijft.

Welke chihuahua moet de voorkeur wegdragen?
De correcte hond die 1kg800 à 2kg200 weegt, met de goede verhoudingen, met goed gangwerk en een showtemperament? Of een zeer mooie hond van een groter formaat, met alle gewenste kwaliteiten?

Uit het voorgaande kan men opmaken dat de voorkeur zou moeten gaan naar een compacte en harmonieuze chihuahua van ongeveer 2 kg. Het is hierop dat keurmeesters en fokkers zich moeten richten, om het ras te behouden zoals het is. Een kleine chihuahua met de correcte vereisten zal zeker moeilijker te fokken zijn...

Om dan uiteindelijk tot een hond te komen met de ideale maat, zal men moeten de te kleine honden uitsluiten, om risico's op het opduiken van verdwergingsverschijnselen en algemene zwakheid te vermijden. Een fokkerij die daarentegen op de uiterste limiet van de standaard selecteert, zal niet geconfronteerd worden met de verdwerging, noch het verlies van type (die bij té grote honden wél voorkomt). Men moet ook van de overtuiging af, dat enkele grotere teven zonder keizersnede een nest kunnen werpen. Er bestaan zeker teven van "goede grootte" die natuurlijk kunnen bevallen.


Wat het fokken betreft, zal men kunnen merken dat zowel de compacte teven, met een juiste maat normaal kan bevallen; daarvoor is geen grote teef met een lange rug nodig. Selecteren hoeft echt niet te gebeuren op het aantal pups dat een teef voortbrengt, maar op de kwaliteit van de pups die ze voortbrengt. De beide samen zou natuurlijk ideaal zijn.
Het gaat er dus om de zwakke punten in het ras te verbeteren, en honden te fokken die er klein uitzien, gezien dit een punt is dat in de standaard duidelijk beschermd wordt.

Wijzelf, de keurders, moeten zeer goed opletten voor dit punt. Hoewel onze blik dikwijls aangetrokken wordt door de grootste hond in de ring, altijd om dezelfde reden (de hond met de meeste ringprésence). We mogen die présence echter niet associeren met de afmetingen van de hond, maar we moeten die eerder zoeken in het hoofd, wat bij alle rassen het type bepaalt, in de lichaamsverhoudingen en algemeen evenwicht, in de totale structuur van de hond, met een correcte ruglengte, en zeker niet lang.
Zo zouden we een kleine, compacte chihuahua verkrijgen, elegant en met een goed karakter, een uitzonderlijk juist gangwerk, waarvan we kunnen zeggen: dat is een échte showchihuahua.

Het is fout om te denken dat met een grote chihuahua, er meer ringprésence is. Het is dus echt niet het formaat van de hond die het hem doet, maar veeleer het type, de structuur het karakter en de beweging die de te keuren chi vertoont.
Laat ons onthouden dat het een solide hond moet zijn, compact, en met een perfect appelhoofd, met een goed gebit, zowel aangaande het aantal snijtanden als de goed aansluitende (bij voorkeur scharende) stand van de kaken. Dat het geen bijterig of agressief hondje mag zijn, maar een aangenaam vriendelijk en open temperament dient te hebben; zoals trouwens al de rassen uit de 9e rasgroep, kortom een zeer goede gezelschapshond. Alvorens af te ronden, wil ik nog even stilstaan bij het hoofd, wat een erg belangrijk aspect van het ras uitmaakt.

Het hoofd moet in verhoudingen harmonieus en elegant blijven, zelfs als het breder is dan het lichaam. Volgende punten moeten we beschouwen als een grote fout: Een erg brede of een zeer puntige snuit; te kleine of te grote ogen, of uitpuilende ogen, erg puntige oren met te grote aanzet of te diep naar boven geplant. De lippen moeten goed aansluiten, en niet hangen. Alle varianten, van het ene extreme naar het andere zijn moeilijk om een zekere homogeniteit te bekomen en zeler te behouden. Eenmaal men echter het gewenste resultaat bereikt, heeft men een enorme voldoening, om het feit dat men een doel wat men voor ogen had kunnen realiseren heeft; ook al is het fokken van rashonden een steeds evoluerende uitdaging.
Laat ons vooral blijven onthouden dat de chihuahua de kleinste hond ter wereld is!
Marto Steinbacher. - Fokker & keurmeestr va het ras - Oostenrijk.
Onlangs helaas overleden enkle jaren terug

Gladys